https://www.nrc.nl/nieuws/2022/11/19/groen-valsspelen-a4148772

Gebasseerd op de visie van Katharina Pistor bepleit NRC columniste Marike Stellinga dat we verantwoordelijkheid voor de toekomst moeten opnemen in de wetgeving om greenwashing op basis van loze beloftes tegen kunnen gaan. Met de woorden van Katharina Pistor in een andere NRC publicatie zou er dan echt wat veranderen. Echter Pistor schrijft elders: “With humanity’s fate in the balance, politicians can wash their hands of the problem” https://www.project-syndicate.org/commentary/green-markets-esg-investments-risky-bet-on-climate-change-by-katharina-pistor-2021-03. En dat zet mij weer aan tot dieper nadenken. >> >>
 
Als we vervolgens via wetgeving het kernprobleem willen verhelpen en dit overlaten aan politici dan doen we volgens mij nog steeds aan greenwashing, echter op een ander bewustzijnslevel. Politicwashing moeten we het dan noemen. Is daar ook een kleurtje voor? Het gaat uit van overheidsvertrouwen, terwijl volgens mij het merendeel van de bevolking geen vertrouwen meer heeft in NL in de zittende regering. Het lijkt mij toe dat we het beste een tweestromen beleid mogen ontrollen en dat is enerzijds het debat aan gaan over mens- en mileu waarden en anderzijds elkaar leren kritisch denken over de positie van onze eigen overheden temidden van het krachtenveld van macht en belangen <<